FAREWELL.....ลาก่อนนน

หลังจากอยู่กินกันมาหลายปี

คิดๆแล้วก็ใจหาย...

น้องวินนี่ก็ยังเพิ่งจะแค่ขวบเศษๆ

ต่อไปนี้...อะไรๆในชีวิตก็คงไม่เหมือนเดิม

น้องวินนี่ก็ยังเลือกไม่ได้ว่าจะอยู่กับใคร

ทั้งหมดเป็นการตัดสินใจของเราสองคน

ทั้งมิ้งค์และคุณปุ้ย...เราต่างมีเหตุผลของเราเอง

การตัดสินใจแยกทางกันในครั้งนี้...ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลย

แต่เราก็จากกันด้วยดีทั้งสองฝ่าย...

สงสารก็แต่ลูก...ที่ไม่รับรู้อะไร...

น้องวินนี่ไม่ได้ทำอะไรผิด...

นึกสงสัยในใจลึกๆเหมือนกันว่า...

ถ้าวันนึง...น้องวินนี่ถามว่าทำไมต้องแยกกัน

เราจะตอบลูกว่าอะไร????

กว่าจะถึงวันนั้น.....

























แต่สำหรับตอนนี้...คำตอบคงจะเป็น....
























"คุณพ่อกับคุณแม่อยากต้อนรับสมาชิกใหม่จ้าาาาา :D"




ด้วยเหตุนี้...จึงขอใช้พื้นที่บนหน้าต่างบล็อคแห่งนี้

กล่าวอำลาอาลัยให้แก่...

น้องสุ




และ.....

น้องฟ้า


นะจ๊ะ....ขอให้ทั้งน้องสุและน้องฟ้าได้พบกับเจ้านายใหม่

ที่ดี...รักและถนอมน้องสุกับน้องฟ้าให้ดีกว่าเดิมน๊า

สำหรับน้องวินนี่....ต่อไปก็คงจะต้องทนนั่ง "ป้าส้ม"

ไปก่อนนะ...จนกว่าป่าป๊า-หม่าม๊าจะพร้อมกว่านี้



และนี่คือ...โฉมหน้าน้องสป้าจ้า :D

เค้าดาวน์...ตัวเองผ่อนต่อนะ:P

เหตุเกิดในคืนวันที่ 31 ธ.ค. 2550

ในคืนส่งท้ายปีเก่า...

มิ้งค์กี้บลูอายส์ไปร่วมงานเลี้ยงส่งท้ายปีเก่า

กับครอบครัว...งานรวมญาติ :D

งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างสนุกสนานเฮฮาปาร์จิงโกะ

จนกระทั่ง...เวลาประมาณ 21.00 น.

น้องวินนี่ที่กำลังซุกซน เดินหงายหลังตกบันได

จำนวน 1 ขั้นถ้วน!!! (O_o)!

^*%&^&^$(*&$^*%))!!!!

ต๊กกะจายกันทั้งบ้าน...

มิ้งค์กี้บลูอายส์จึงต้องขอจรลีกลับบ้าน

เป็นอันว่า...ปีนี้หลับไปตอน 5 ทุ่มกว่า

มิได้ผ่อนมิได้ดาวน์อะไรทั้งสิ้น :P

ปล.รอก่อนเถอะนังแก๊ป...เดี๋ยวชั้นจะไปดาวน์แก