++ เวลา ++

บีบี๋มีความยินดีที่ได้กลับมารับใช้แฟนๆ

ไดอารี่คุณพ่อลูกอ่อนมิ้งค์กี้บลูอายส์อีกครั้งหนึ่งนะคะ

++++++++

ครั้งนี้มิ้งค์ให้อิสระในการเขียนอย่างมากมาย

คือ

"อัพบล็อคให้หน่อย อยากเขียนรัยก้อตามสบาย...แต่...ขอแบบพิเศษสุดๆ"

คงประมาณว่า...

แฟนๆไดของมิ้งค์เรียกร้องกันมาอย่างมากมาย

ดูได้จาก comment เรื่องที่แล้วตัวเลขวิ่งเกือบทะลุ 50 ment แน่ะ

และที่สำคัญ กลิ่นตุๆ ของการดองไดเริ่มส่งกลิ่นคละคลุ้งไปทั่วแคว้นแล้ว

และด้วยรางวัล ล่อตาล่อใจเป็นที่สุด

จึงทำให้มีความตั้งใจอย่างแน่วแน่

ที่จะทำหน้าที่ที่ได้รับนี้

ให้ดีที่สุดคร๊าบพี่น๊องงงงงงง

+++++++++

คิดไปคิดมา....

อยากอัพเรื่อง "เวลา" อ่ะ

ตอนเด็กๆจำได้เลยว่า คุณครูชอบให้ท่องจำว่า...

1 วัน มี 24 ชั่วโมง

1 ชั่วโมง มี 60 นาที

1 นาที มี 60 วินาที

ตอนยังเป็นเด็กๆ..

เคยคิดกันมั้ยว่า....

วันๆ นึง ช่างยาวนาน กว่าเข็มวินาทีจะเดินผ่านไปเป็นนาที

จากเข็มนาทีจะเดินผ่านไปเป็นชั่วโมงนั้น

น๊าน นาน

บางครั้งอาจเป็นเพราะเราใจจดใจจ่อล่ะมั้งเน๊อะ??

แต่.....

พอโตขึ้นมา

ไอ้เจ้า "เวลา" ตัวเดิมๆเนี่ย

ทำมายมันช่างผ่านไปรวดเร็วปานจรวดซะเหลือเกินนะ

++++++++++

อาจเป็นเพราะเราไม่ได้จดจ่อเพียงแค่การเดินของ "เวลา"

เรายังมีภาระกิจ หน้าที่ การงาน

และอื่นๆอีกมากมายให้ทำในแต่ละวัน

เคยมั้ยคะ???

"เวลา" ที่เรารอคอยใครซักคนอย่างใจจดจ่อไม่เป็นอันทำอะไร

"เวลา"จะผ่านไปช้ามาก

เพียงแค่....

"เรา" ยังคงรอคอยใครซักคนเช่นเดิม

แต่...ถ้าการรอคอยนั้นผสมผสานไปด้วยกิจกรรมอย่างอื่น

"เวลา" จะผ่านไปอย่างรวดเร็วปานจรวดอย่างแน่นอน

+++++++++

ดูอย่างเรากะมิ้งค์กี้จิ

รู้จักกันมานับได้เกือบปีแร้ว

จิงๆแล้วเรารู้จักมิ้งค์กี้ตั้งแต่ต้นปีโน่นแน่ะ

เพราะเรา...

แอบเป็นแฟน(ได)ลับๆ ของมิ้งค์

โดยที่เจ้าตัวเค๊าไม่รู้ตัวหรอก

วันๆ เราก้อเข้าไปอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แต่ไม่เคยเม้นกะเค๊าซักกะที

มีอยู่วันนึงมิ้งค์เขียนถึงเพื่อนในได

แล้วเอ่ยถึง "นักอ่านเงา" ให้มาปรากฎตัว

ด้วยความที่ชื่นชอบมิ้งค์เป็นทุน

อ๊ะๆๆ อย่ามาแอบดีจายไปหน่อยเลยนะยะ

เราชอบลีลา ลักษณะการเขียนและความคิด รวมทั้งมุขต่างๆ

ของมิ้งค์เค๊าน่ะ อ่านแล้วเพลิน ได้ทั้งสาระ
และความฮาไปพร้อมกัน
แล้ว..เราก้อใจอ่อนยอมเปิดเผยตัว...จนได้รู้จักกะมิ้งค์

และจับพลัดจับผลู ได้เจอมิ้งค์ตัวเป็นๆ

และแล้ว....

"ความสัมพันธ์" ระหว่างเรากะมิ้งค์ ก้อแน่นแฟ้น

ประหนึ่งเราเป็นส่วนนึงของครอบครัวมิ้งค์ (แฮะๆแอบอ้างเลยตรู)

หม่าม๊ากะป่าป๊ามิ้งค์กี้ ใจดี คุยสนุก

น้องเฟอร์ เภสัชกรสาวสวยน่าร๊ากเชียวล่ะ (แต่มิ้งค์หวงน้องสาวสุดๆ)

แตง แตง น้องชายมิ้งค์ก้อเป็นเด็กดี

ทางด้าน...คุณแม่ยายของมิ้งค์ยิ่งน่ารักมั่กมาก
ทำกับข้าวแสนอาหร่อย (ห่วงกินแฮะเรา)

คุณป้าก้อน่ารัก อบอุ่น

ที่สำคัญ คุณปุ้ยภรรเมียแสนน่ารักของมิ้งค์กี้ ใจดี๊ ใจดี น่ารักเป็นที่สุด

นี่ยังไม่รวม "น้องวินนี่" คุณหลานสาว ตัวอวบ แสนเซะซี่ ที่น่ารักนะเนี่ย

+++++++++++++++++

"เวลา" ผ่านไปไม่ถึงปี...เรากะมิ้งค์สนิทกันรวดเร็วปานจรวด

มิ้งค์เป็นผู้ชายอบอุ่น แคร์ความรู้สึกของคนรอบข้าง

รักครอบครัวเป็นที่สุด

อาจมีคิดเล็ก คิดน้อย จนทำให้บางครั้ง

(แอบ) คิดเล่นๆว่า มิ้งค์แอ๊บป่าวหว่า?

สนิทกันมากแบบนี้

จนทำให้โดนเม้าท์ว่า "กิ๊ก"กัน

ซะงั้น เอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ความคิดมนุษย์บนโลกนี้ก้องี้ "ห้าม"กันลำบากเน๊อะ

+++++++++++++

ช่วงนี้มิ้งค์บอกมาว่าใกล้สิ้นปี

ที่ทำงานมิ้งค์งานชุกชุม ประหนึ่งยุงบินขึ้นจากน้ำ

เยอะๆๆๆๆๆๆๆๆมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จนไม่มี "เวลา" อัพบล็อคเลยล่ะ

ไว้หลังปีใหม่

มิ้งค์เค๊าจะกลับมาพบแฟนๆ อย่างแน่นอนนะเจ้าคะ

++++++++++++

"เวลา"ผ่านไปรวดเร็ว "น้องวินนี่" ที่น่ารักอายุ 3เดือนกว่าๆแร้ว

ตัวอวบๆ น่ารักเชียวค่ะ

^_^


EDITED BY Minkyblue_eye

แต๊งค์กิ้วเบบี้หลายๆที่อัพบล็อคให้นะจ๊ะ...

คิดถึงเพื่อนๆมากๆเลยอ่ะ...อยากอัพบล็อคแต่

งานเยอะมากๆ...เรียกได้ว่า...ล้นมือข้ามปีกันเลยทีเดียว

ขอเคลียร์งานซักพักนะครับ...ช่วงนี้มิ้งค์กี้บลูอายส์

อาจจะหายหน้าหายตาไปทีละนานๆ ก็ต้องขออภัยจ๊ะ

เห็นเบบี้พูดถึงน้องวินนี่...เลยเอารูปมาอวดหน่อยดีกว่า

เผื่อมีคนคิดถึงน้องวินนี่อยู่... :D


อยู่บนตักคุณแม่


อันนี้ชุดที่ป้าฟ้าซื้อให้...ตอนนี้คับติ้วใส่ไม่ได้แหล่ว ^^''

Super Working Mom ^^

และแล้ว...ก็ครบกำหนด 3 เดือนของการลาคลอด

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมานี่เอง...

คุณปุ้ยได้กลับไปทำงานอีกครั้งหนึ่ง....

เรื่องนึงที่คุณแม่ลูกอ่อนเ็ป็นกังวลมากก็คือ

กลัวว่าจะทนคิดถึงลูกสาวตัวน้อยไม่ไหว ^^''

กลัวว่าน้องวินนี่จะไม่ยอมดูดนมขวด

(ทั้งที่เริ่มหัดให้กินนมจากขวดมาระยะนึงแล้ว)

กลัวว่าน้องวินนี่จะงอแงกับคุณยาย

กลัวว่าจะร้องไห้เยอะๆแล้วจะสะดือจุ่น

โตขึ้นแล้วอาจมีปัญหากับการถ่ายชุดบิกินี่ไม่สวย

สารพัด....นี่ยังไม่นับเรื่องปัญหาที่จะเจอกับที่ทำงาน

ความเครียดที่ทำงานอาจตกค้างอยู่ในน้ำนม

พอน้องวินนี่ดูดนมเข้าแล้วจะกลายเป็นเด็กเครียด :P

แต่เรื่องนึงที่ลืมนึกไปเลยก็คือ...ความอัดอั้นเก็บกดของตัวคุณแม่เอง

การที่หยุดอยู่บ้านเลี้ยงลูกอยู่สามเดือนเต็มๆ

ทำให้ต่อม Shoppinotymus คุณแม่ไม่ได้ถูกใช้งาน

ก่อให้เกิดความเครียดขึ้นโดยไม่รู้ตัว....

ต่อมนี้จะทำงานเวลาที่ได้เห็นของสวยๆงามๆ

ดังเช่นที่มีให้เห็นทั่วไปตามตลาดนัดข้างๆออฟิศคุณปุ้ยทุกวัน

วันแรกของการกลับไปทำงาน...ต่อม Shoppinotymus

ของคุณปุ้ยคงจะถูก"กระตุ้น"อย่างรุนแรง...

ซึ่งอาจถึงขั้นใช้คำว่า "กระซวก" คงจะเหมาะกว่า ^^''

ด้วยสินค้าต่างๆนานา มากมายหลากหลายประเภท

จนคุณปุ้ยออกอาการหน้ามืดตาลาย...จนแทบคุมสติไม่อยู่

ไหนจะโดนกลยุทธทางการตลาดของบรรดาแม่ค้าเหล่านั้น

สุดท้าย...คุณปุ้ยก็ได้กระเป๋าหิ้วกลับบ้านมา 1 ใบมาอวดสามี

คุณปุ้ย : ตัวเอง...สวยป่ะ??

มิ้งค์ : ซื้อมาให้เค้าเหรอ??

คุณปุ้ย : ป่าว...เค้าใช้เอง -*-

มิ้งค์ : จริงง่ะ? (o_O) เหมือนของผู้ชายเลยอ่ะ

คุณปุ้ย : เหรอ -_-'' เพื่อนที่ทำงานเค้าก็บอกว่าแก่ T_T

มิ้งค์ : ^^'' ไม่หรอก..แต่เค้าว่าเหมือนกระเป๋าผู้ชายเฉยๆ...แต่ก็เท่ดีนะ

คุณปุ้ย : เชอะ..ใครจะว่าแก่ก็ช่าง เค้ามีลูกแล้ว ไม่สนละ

มิ้งค์ : ^ ^: แหะๆ

ภรรยาของมิ้งค์กี้บลูอายส์ปลงซะแล้วเหรอเนี่ย ^^''

แต่ึถึงไง...ไม่ว่าใครจะว่ายังไง..คุณปุ้ยก็มีกำลังใจดีเสมอ

เพราะว่ามีน้องวินนี่คอยเชียร์ตลอดเวลาครับ ^_^

ไม่ได้เชียร์ธรรมดานะครับ...น้องวินนี่ยังออกแอ็คติ้งซะขนาดนี้แน่ะ

คุณแม่สู้เค้านะค๊าาาาาา!!!Yohhh

หมายเหตุ : คนขายกระเป๋าใจดี...บอกว่าเป็นของขวัญ

ที่คุณปุ้ยกลับมาทำงาน เอากระเป๋าให้ใช้ก่อนแล้วค่อยจ่ายตังตอนปีใหม่ ^^''

แบบนี้ก็มีด้วย....ดีจังแฮะ :D

หนูโตขึ้นแล้วนะคะ

จากความตั้งใจที่จะอวดรูปน้องวินนี่ Collection ใหม่

วันนี้ได้ฤกษ์เอามาอวดแล้วล่ะครับ

เมื่อวันก่อนนั่งดูรูปน้องวินนี่กับคุณปุ้ยตั้งแต่น้องวินนี่เพิ่งเกิด

ลงความเห็นกันว่า...น้องวินนี่สวยวันสวยคืนอ่ะ

จนทนไม่ไหว ต้องแบ่งปันอาหารตาอาหารใจนี้ให้เพื่อนๆ

ในบล็อคได้ยลโฉมลูกสาวซะหน่อย...

เดี๋ยวจะหาว่าคุณพ่อมิ้งค์กี้บลูอายส์โม้เพราะเห่อลูกสาว

เชิญทัศนา... :D


ยิ้มแฉ่งอวดเหงืือกสวยและตาหยีๆ ^__^



สองรูปนี้แอ็คท่าคล้ายๆกัน...กำลังคุยอ้อแอ้แล้วก็หาววววว



ยิ้มร่าอีกแล้วค่ะ.....เวลายิ้มเยอะๆก็ง่วงหาวอีกอ่ะค่ะ




พอก่อนนะ....เอามาโชว์พอหอมปากหอมคอ...

เห็นมั๊ยล่ะว่ามิ้งค์ไม่ได้โม้ :D