- - - เล่าข่าวเมื่อเช้านี้ - - -

เมื่อเช้านี้ตื่นขึ้นมาดูข่าวไอทีวี เป็นรายงานข่าวน้ำท่วม

ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นในเขตจังหวัดพิษณุโลก

ดูข่าวไปก็คิดไปว่า....เออนะ...คนที่เค้าต้องประสบกับความเดือดร้อน

แบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...เค้าคงจะไม่มีความสุข....เค้าคงเบื่อหน่าย....

ถ้าเป็นเราเราจะทนอยู่ได้ยังไง?

นักข่าวไอทีวีได้เข้าไปสัมภาษณ์ชาวบ้านที่โดนน้ำท่วม

คนแรกเป็นผู้หญิงวัยกลางคน อยู่ในบ้านที่มีสภาพน้ำท่วมขัง

ระดับน้ำสูงถึงข้อเท้า...ให้สัมภาษณ์กับนักข่าวว่า

ทางการแจ้งให้ชาวบ้านทราบว่าน้ำจะแห้งภายในเวลา 20-30 วัน

พวกชาวบ้านก็ได้แต่ยอมรับสภาพ รอให้น้ำลดแล้วก็ค่อยๆทำความ

สะอาดบ้านกันไป ราวกับว่าชาวบ้านเองก็เคยชินกับสภาพความ

เป็นอยู่แบบนี้ซะแล้ว หรือจะคิดอีกแง่นึงก็คือ...ไม่มีทางเลือกอื่น

และคงเข้าใจว่ารัฐเองก็ได้ให้ความช่วยเหลือเต็มที่แล้วด้วย

ทำอะไรหรือหวังอะไรมากไปกว่านี้ก็คงจะไม่มีผลอะไร

จึงได้แต่ก้มหน้าก้มตารับสภาพกันไป (-_-)

นอกจากผู้หญิงวัยกลางคนๆนี้แล้ว..นักข่าวยังได้สัมภาษณ์ลุงอีกคนนึง

อายุน่าจะ 60-70 แล้วล่ะ...คุณลุงคนนี้หน้าตาซื่อๆ พูดจาตรงๆ

ด้วยคำพูดธรรมดาๆแต่ตอนฟังมิ้งค์กี้บลูอายส์กลับรู้สึกได้ว่ามัน

เป็นเรื่องปรัชญาที่ลึกซึ้งเอาการทีเดียวสภาพบ้านของคุณลุงคนนี้

คือมีน้ำท่วมขึ้นมาถึงระดับเอว แล้วบ้านของแกก็เป็นกระท่อมไม้

มีฝาเป็นแผ่นสังกะสีผุๆล้อมรอบ หลังคามุงจาก

ตอนโดนน้ำท่วมคุณลุงแกก็ยกพื้นบ้านให้สูงขึ้นเพื่อหนีน้ำ

สภาพบ้านแกตอนนี้พื้นบ้านอยู่ต่ำกว่าหลังคาแค่ 2-3 ฟุต

เวลาจะไปไหนมาไหนในบ้านก็ต้องคลานเอา จะยืนก็ไม่ได้เพราะหัวจะชนหลังคา

นักข่าวถามแกว่าถ้าน้ำขึ้นมาอีก แกจะทำยังไง...

คุณลุงตอบอย่างอารมณ์ดีว่า

"ก็คงต้องเจาะหลังคาแล้วเอาของไปเก็บบนหลังคาแล้วซื้อผ้าใบมากางกันแดดกันฝน

เรื่องแค่นี้เอง...ลุงอยู่ได้...ยังไงก็ต้องอยู่กับมันให้ได้"

แล้วนักข่าวก็ถามคุณลุงว่าตอนนี้อยากได้อะไร? คำตอบที่ได้รับจากคุณลุงคนนี้ก็คือ

"ตอนนี้อยากได้ข้าวสารอาหารแห้ง เงินทองไม่เอา เอามาก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร

กินก็กินไม่ได้ อยากได้อาหารมากกว่า"

จากข่าวนี้เอง...ทำให้คิดได้ถึงสัุจธรรมอย่างนึงว่าจริงๆแล้ว

คนเราก็ต้องการเพียงแค่อาหารประทังชีวิต แล้วพักอาศัยเท่านั้นเอง

เงินทองเป็นเพียงสิ่งสมมติ เป็นสัญลักษณ์ที่ในเวลาทุกข์ยากจริงๆ

มันไม่มีค่า ไม่มีความหมายอะไรกับเราเลย สิ่งที่ได้ยินจากคุณลุงเมื่อเช้านี้

สะท้อนให้เห็นความจริงว่าคำที่ในหลวงท่านพร่ำเตือนพร่ำสอน

ลูกๆของท่านได้ซึมซับเข้าไปอยู่ในจิตใจของลูกๆท่านแล้ว

คุณลุงคนนี้ท่านพอใจในสิ่งที่ท่านมีพอใจในความเป็นอยุ่แบบพอเพียง

มีทัศนคติที่ดีต่อความเป็นอยู่และชีวิตของตัวเอง (^__^)

มิ้งค์กี้บลูอายส์อดสงสัยไม่ได้ว่า จริงๆแล้วคุณลุงคนนี้ในตอนนี้อาจจะมีความสุขกว่า

คนบางคนที่มีเงินเป็นหมื่นล้าน แต่ไม่มีแผ่นดินจะอยู่ ต้องคอยหลบๆซ่อนๆ

หนีไปอยู่ที่นู่นทีที่นี่ที....อยากกลับบ้านก็กลับไม่ได้รึเปล่าน๊อ???