ปวดหลังอ่ะ...T_T

คราวก่อนบ่นเรื่องงาน...วันนี้จะมาบ่นเรื่องสุขภาพ T_T

"ตานี่ๆขี้บ่นจริงๆ" <------ คิดแบบนี้กันใช่มั๊ยครับ?

ถูกแล้วล่ะครับ...จะว่าไปมิ้งค์ว่ามิ้งค์ก็ขี้บ่นเหมือนกัน :P



ที่จริงไอ้อาการปวดหลังเนี่ย...มันเริ่มมาเมื่อนานโขทีเดียว

ตอนนั้นมิ้งค์คงจะเพิ่งเรียนในมหาลัยล่ะมั้ง

ช่วงปีท้ายๆ ใกล้จะจบ...ปริญญาใบที่สองอ่ะ

ตอนนั้นรู้สึกจะเริ่มอ้วนแระ...(แต่ก็ยังผอมกว่าตอนนี้มาก T_T)

คิดเอาเองว่าคงเป็นเพราะเราไม่ค่อยใส่ใจสุขภาพ

ตอนเด็กๆจะชอบนั่งหลังโก่ง...เวลาพ่อ-แม่มาเห็น..โดยเฉพาะป้า

เดินมาเห็นมิ้งค์นั่งหลังโก่งจะต้องโดนเอ็ดทุกที...

ตอนนั้นเราก็ไม่ใส่ใจ...คิดว่า...ก็มันสบายดีนี่นา

แล้วไหนจะยัง เล่นเวท ยกของหนักๆ คือเมื่อก่อนที่บ้าน

ค้าขาย เลยโดนใช้ยกนู่นยกนี่เป็นประจำ...เวลายกของหนักๆ

ก็ไม่ใส่ใจกับท่ายก..สักแต่ว่ายกๆ ไม่นึกเลยว่าพออายุแค่นี้

ร่างกายก็แย่ซะแล้ว T_T

เมื่อก่อนเข้าใจเอาเองว่าไม่ต้องดูแลมันมาก...

เพราะยังไงเราเองก็ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ

คือเมื่อก่อนจะเล่นกีฬาแทบทุกวัน...

ตอนนั้นเล่น เทควันโด้...เล่นมาตั้งกะ 11 ขวบ

จนเรียนจบมหาลัย...แต่อย่าถามว่าได้สายอะไร

เพราะมิ้งค์เป็นพวกดองสาย...เสียดายค่าสอบ 200 บาท

เลยไม่ไปสอบเลื่อนสายซะงั้น :P

ถ้าไม่เล่นเทฯก็จะว่ายน้ำ/ตีเทนนิส/ไดรฟ์กอล์ฟ ฯลฯ

เรื่อยเปื่อยไปเรื่อย..เรียกได้ว่า Sportman คนนึงเหมือนกัน

แหน่ะๆ -_-'' ไม่ต้องมาทำหน้าไม่เชื่อกันนะ...ชิๆ รู้นะว่าคิดไรอยู่

เอาเป็นว่ากาลเวลามันเปลี่ยนคนได้ก็แล้วกัน T_T



พอมาพักหลังๆ รู้สึกว่าจะเอาเวลามาทุ่มเทกับการจีบสาวซะมาก

เลยไม่ค่อยได้เล่นกีฬาออกกำลังกาย...

ยิ่งมาทำงานแล้ว...ก็จะมีข้ออ้างให้ตัวเองว่า "ไม่มีเวลา"

เลยทำให้ต้องมานั่งบ่นอย่างงี้...

เฮ้อ...บ่นไปก็เท่านั้นเอง...หาทางปฏิวัติความคิด

กลับมาใส่ใจสุขภาพดีกว่า...ยังไม่อยากตายไว

อยากอยู่ดูน้องวินนี่มีความสุขไปนานๆ

ลูกจ๋า..เป็นกำลังใจให้คุณพ่อหน่อยนะลูก :D