แฟนฉัน :D

วันนี้ตอนกำลังขับรถไปรับคุณปุ้ย

ก็เปิดวิทยุฟัง Green Wave ตามปกติ

ช่วงนี้จะมี Issue ให้ผู้ฟังโทมาเล่าเรื่องรักๆ เจ็บๆ ช้ำๆ

เลยได้ฟังเรื่องของหนุ่มรักคุดคนนึง

เล่าเรื่องที่สรุปใจความสั้นๆได้ว่าโดนหักอกเลยร้องไห้อยู่ 2 สัปดาห์

ทำให้นึกถึงตัวเราเอง...สมัยที่โดนบอกเลิกครั้งแรก

แล้วก็ขำขึ้นมา....คุณปุ้ยนั่งมาด้วยก็เลยงงว่าอยู่ดีๆขำอะไร?

เลยเล่าประสบการณ์อกหักครั้งแรกให้คุณปุ้ยฟัง

ตอนนั้นยังเพิ่งจะอยู่ ม.1 เอง :P

ไปปิ๊งสาวห้องข้างๆ...เวลาไปโรงเรียนเช้าๆก็จะ

ไปนั่งรอเ้ค้าที่ห้องเค้า รอเห็นหน้า :D

ข้ามมาตอนโดนบอกเลิกดีกว่า...

เค้าให้เพื่อนเค้าเอา จม.น้อยๆมาให้หลังวาเลนไทน์ 1 อาทิตย์

ไอ้เราก็นึกว่า จม.รัก...เนื่องจากไม่เคยมีลางบอกเหตุใดๆ

มาก่อนว่าจะโดนบอกเลิก....

แถมยังโดนบอกเลิกด้วยเหตุผลสุด Classic ว่า...

"เธอดีเกินไป" :P

จริงๆนะ...แหมๆๆ มาทำหน้าไม่เชื่อกันเป็นแถว

ตอนนั้นเค้าบอกว่า...มิ้งค์เรียบร้อยและสุภาพเกินไป

ในสายตาเค้า...เค้าขอเถื่อนๆหน่อย (อันนี้เติมเอง)

แล้วขอให้เป็นเพื่อนกัน.....โอ๊ว....หนุ่มน้อยหัวใจสลาย

มันปวดจี๊ดเข้าไปจากขั้วหัวใจถึงขั้วปอด

แต่ที่ขำคือตอนนั้นมัน Hurt ร้องไห้อยู่ประมาณ 3 เดือน

แบบว่า....กลางวันใช้ชีวิตปกติ....ตกกลางคืนตอนจะนอน

เวลาคิดขึ้นมาแล้วน้ำตามันไหล...อารมณ์ประมาณว่า...

ชั้นแอบเศร้าอยู่ลึกๆในใจ :P กร๊ากกกก.....น้ำเน่าสุดๆ

ทุกวันนี้....ก็ยังมีคุยๆกันทางเมล์นิโหน่ยยย

เป็นเพื่อนกัน :D...... จบข่าวววว