ป่า ปา ป๊ะ อีกที
ที่ Entry ก่อนเล่าเรื่องน้องวินนี่พูดออกเสียง
"ป่า ปา ป๊ะ" ได้อ่ะครับ...ตกเย็นมาพอว่างจากงาน
ก็เกิดคิดถึงวินนี่ขึ้นมา...แล้วก็พลอยนึกถึงป๊า(ของตัวเอง)ไปด้วย
นึกถึงเหตการณ์นึงเมื่อนานมาแล้ว...
เลยอยากจะเอามาเล่าแบ่งปันกัน :)
คือเรื่องมันเกิดเมื่อซัก 10 กว่าปีมาแล้ว
เช้าวันนึงจำได้ว่าต้องไปเรียนรักษาดินแดน
เลยออกจากบ้านสายกว่าปกติ...
ตอนนั้นบ้านที่พักอยู่ในซอยที่มีรถพลุกพล่านตลอดเวลา
โดยเฉพาะชั่วโมงเร่งด่วน คนจะใช้ซอยนี้เป็นทางลัด
เพราะเป็นซอยที่คนเยอะ มิ้งค์ไม่ชอบเดินเบียดคนบนฟุตปาธ
จะเรียกว่ามักง่ายก็คงจะไม่ผิด...
มิ้งค์จะชอบลงมาเดินบนถนนเป็นประจำ จนเป็นนิสัย
จากคำบอกเล่าของคุณลุงเพื่อนบ้าน (จำชื่อไม่ได้แล้ว ^^')
คุณลุงบอกว่าเห็นมิ้งค์เดินเหม่อๆ กลัวว่าจะโดนรถชน
คุณลุงบอกว่าเห็นมิ้งค์เดินเหม่อๆ กลัวว่าจะโดนรถชน
ยังคิดไม่ทันเสร็จดี...มิ้งค์ก็เดินข้ามถนนในซอย
แล้วมอเตอร์ไซคล์ก็วิ่งเข้ามาชนมิ้งค์จากด้านหลัง
แล้วมิ้งค์ก็กระเด็นล้มไป มอเตอร์ไซคล์ที่พยายามหลบมิ้งค์
ก็กลิ้งล้มลงไปกับพื้นหลายตลบ...
(ตอนนั้นมิ้งค์ยังผอมสลิมกว่าตอนนี้มากนักอ่ะนะ :P)
แล้วด้วยความที่ยังเด็ก เลยไม่โดนพี่คนขับมอตอร์ไซคล์ต่อว่า
เพราะจะว่าไปคือมิ้งค์เองที่ผิดแบบเต็มๆ
ทั้งเดินบนทางรถวิ่ง และข้ามถนนไม่มองรถเลย
ระยะทางจากบ้านมิ้งค์ถึงที่เกิดเหตุน่าจะประมาณ 200 เมตร
คุณลุงเพื่อนบ้านรีบวิ่งมาดูว่าม้งค์เป็นอะไรรึเปล่า...
แล้วหลังจากนั้นไม่ถึง 1 นาที ป๊าก็วิ่งหน้าตื่นมาที่เกิดเหตุ
โชคดีที่มิ้งค์ไม่เป็นอะไรเลย..แทบจะไมฟกช้ำด้วยซ้ำ
จึงเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง...
ที่น่าทึ่งคือป๊ารู้ได้ยังไงว่ามิ้งค์โดนรถชน
(มารู้เอาตอนหลังว่าคุณลุงเพื่อนบ้านโทไปบอก)
ในเวลาแทบจะพร้อมๆกับมิ้งค์ลุกขึ้นยืนจากที่โดนชนล้ม
ป๊าก็มาถึงพอดี...หลังจากเห็นมิ้งค์ไม่เป็นอะไรเลย
ป๊าก็รีบเข้าไปต่อว่าคนขับมอเตอร์ไซคล์
ซึ่งพี่เค้าก็ดีนะ...บอกว่าจะรับผิดชอบและพามิ้งค์ไปหาหมอ
แล้วเค้าก็พามิ้งค์ไปหาหมอที่ รพ.ตำรวจ (ใกล้บ้าน)
ไป X-Ray ตรวจว่ามีกระดูกหักรึเปล่า
ประกฏว่ามิ้งค์ไม่เป็นอะไรเลย...แต่พี่เค้านิ้วก้อยที่มือขวาหัก
คิดถึงเหตุการณ์นี้แล้วก็...แบบว่า...
เออนะ...ป๊าเค้าห่วงเรา รักเราม๊ากมาก
ทั้งๆที่ปกติเค้าแทบจะไม่แสดงออกมาให้เห็น
แต่สถานการณ์บางอย่างก็แสดงให้เรารับรู้ได้
อันที่จริงมิ้งค์ก็ไม่ค่อยสนิทกับป๊าเท่าไหร่
ไม่ค่อยได้แสดงออกถึงความรักกันจี๋จ๋าเหมือนบ้านอื่นๆเค้า
แต่เราก็รักก็ห่วงเค๊านะ...
เรื่องในวันนี้ ทำให้คิดว่าต่อไปนี้
จะลองฝืนความรู้สึกเขินๆเดิมๆที่เคยมีมา
ลองเข้าไปแสดงความรัก ความห่วงใยกับป๊า กับม๊า
ให้มากกว่าที่เคยทำ...
อย่างมิ้งค์เองก็คงจะปวดใจ และทนไม่ได้
ถ้าน้องวินนี่ที่เป็นที่สุดในดวงใจตอนนี้
มาทำเฉยชาใส่มิ้งค์กับคุณปุ้ยตอนที่แก่แล้ว
ว่าแล้วก็โทหาป๊าซะหน่อยดีกว่า :D
++++++++++++++++++++++++++
ขอเล่าเรื่องเสริมเล็กน้อย
เมื่อวานตอนตื่นนอนแล้วถอดเสื้อยืดที่ใส่นอนออก
ยกมือสูงไปหน่อย...เลยโดนพัดลมเพดานฟันนิ้วขาด
(เว่อร์ไปๆ ^^'') เอ่อ...โดนฟันนิ้วเฉยๆนะ
เจ็บๆๆๆ ~~~>_<~~~
เล่าให้น้อง จ.(นามสมมติ)ฟัง
น้องจ.ก็ร้องทักว่า...
"อ๊า...ทำไมเพดานมันต่ำจังล่ะ?"
-*- มันหมายความว่าไงครับเนี่ย??
ไม่คิดบ้างเหรอว่า..กระผมจะตัวสูงน่ะ??หา???
ฮี่มๆๆ ปุดๆๆ หงิงๆ น้อยใจนะครับเนี่ย
ไม่เคยเจอเราซะหน่อย...ทำไมถึงรู้ล่ะว่ามิ้งค์เตี้ย >_<
แห่ะๆ ที่เล่ามาน่ะ..ขำๆนะครับ ไม่มีไร
เดี๋ยวจะหาว่ามิ้งค์กี้บลูอายส์คิดเล็กคิดน้อย...
ที่จริงกระผมไม่แคร์เรื่องเตี้ยหรอกคร้าบบข
เพราะหล่อมั่นใจอ่ะครับ :D มันแทนกันได้
ดูอย่าง Tom Cruise สิ ^__^
posted by Minkyblue_eye at
5:26:00 PM
9 Comments:
หิวข้าว...เมื่อกี้โทหาม๊าแล้วตังค์หมด...ไปเติมตังค์อีกดีกว่า :D
ใครคิดถึงมิ้งค์ช่วยโทมาที....เหงาๆๆๆ
กด 008 หรือ 009 แล้วตามด้วย 856206536708 นาทีละ 5 บาท
จะมีใครโทมามั๊ยน๊อ??? >_<
By
Minkyblue_eye, at 26/6/07 6:49 PM
กรี๊ด โดนแอบอ้าง > <
แก้ตัวๆ
"พี่มิ้งค์ตัวสูงจังเลยคร่า" (น้ำเสียงจริงใจปนมารยาเล็กๆ)
โอ๋ๆ เพี้ยงๆ หายไวๆ นะ (อันนี้จริงใจของจริงนะ)
ฝันดีจ้า
ปล. อัพบล็อกละนะ
By
J, at 26/6/07 8:26 PM
จริงๆแล้วพ่อแกอาจจะนึกในใจว่า
"อย่าเพิ่งตายนะลูก พ่อยังไม่ได้ทำประกันชีวิตให้เลย" ก็ได้นะ
ปล. ล้อเล่นน้า คนกะลังซึ้งๆ เราแซวแรงไปป่าวอะ ^^"
By
Anonymous, at 26/6/07 10:05 PM
อ่า น้องสินนี่เรียก ปะป๊า ได้แล้ว ดีใจด้วยนะพี่มิ้ง อิอิ
เรื่องนิ้วต้องรัวงนะคะ แล้ว ต่อไปอย่างเผลออีกหล่ะคะ น่ากัวขะมัดเลย ดูแลตัวเองดีดีนะคะ จะได้มีแรง ดูแลคุณแม่กับคุณลูกนะคะอิอิ
เมเม่จะกลับ เดินสิงหานี้แล้ว ส่วนเรื่องที่มิ้งค์ถามหนูว่าจะทำยังไง ก็ยังคบกันต่อค่ะ แล้วเขาจะตามเมเม่มาเมอืงไทย ( มาเที่ยว ) นะคะ
ไม่ได้อยากเลิกกันอ่ะค่ะ เมเม่ว่าเมเม่โตแล้ว ไม่ได้อยู่กับทุกวัน เรพาะทุกวันนี้ก็ไม่ได้เจอกันทุกวันอยู่แล้ว เขาก็บอกเองว่า ต่อให้ไม่เจอเมเม่เป็นปี ก็ไม่ได้หมายความว่า เขาจะไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิม
ก็เลยโอเค เมเม่กลับแล้วค่อยวางแผนกันอีกที ^-^
ปล. หนูไม่ลืมของฝากหรอก น่า พี่มิ้งต้องชอบแน่ ๆ เราพเป็นสิ่งที่พี่มิ้งค์อยากได้ อิอิ
By
Anonymous, at 27/6/07 1:26 AM
น้องเจ : ชะอุ๊ย..เปิดเผยตัวซะแล้ว...อุตส่าห์ใช้นามสมมติ :P
นิ้วไม่เป็นไรแล้วจ้า :D
กริด : สบายมาก...ตามสบายเลยกริด...เดี๋ยวเราไปเอาคืนในบล็อคแกเอง....หุหุหุ :P
เมเม่ : อ๊ะ....ตาถลน+หูผึ่งทันทีที่เห็นเรื่องของฝาก :D~~ แต่เอ...พี่อยากได้อะไรเหรอ??จำไม่ได้ว่าเคยบอกอะไรเมเม่ด้วยเหรอเนี่ย??
อยากเจอกันเหมือนกัน...ซี ยู ซูน จ้า
By
Minkyblue_eye, at 27/6/07 8:11 AM
เมื่อวานโทไปไม่เห็นเล่าให้ฟังเลย???
น้องเจ โอ๋ๆๆๆ ไปเยอะแล้ว ป่านนี้หายแล้วมั้งเน๊อะ
ปล.เราว่า...ป่าป๊ะมิ้งค์ดูเผินๆเหมือนจะดุๆ แต่จริงๆแล้วดูรักและห่วงใยมิ้งค์นะ
By
babybrown_eye, at 27/6/07 2:48 PM
ดีนะที่มิ้งค์ไม่ใช่คนหัวสูง
ไม่งั้นหัวขาดดดดดดดดดดด :D~
(ล้อเล่นจ้า)^^"
รักแต่ไม่แสดงออก...แต่ก็ยังรักและห่วงใย
พ่อเสมอแบบนั้นอ่ะป่าววว...ว
แต่พี่เห็นคนส่วนมากลูกสาวจะสนิทกพพ่อมากกว่าแม่อ่ะ เพราะถ้าอ้อนพ่อแล้วได้อย่างที่อ้อนอ่ะ
พี่ว่า....อีกหน่อยวินนี่โตเป็นสาวต้องอ้อนพ่อลูกอ่อนมิ้งค์กี้ชัวร์ ระวังจะทนคำหวานออดอ้อนไม่ได้เชียวล่ะ o_O (เท็จจริงไม่รู้ง่ะ)
By
Anonymous, at 28/6/07 8:47 PM
เนี่ยล่ะน้า .. ที่เขาว่า คนเราน่ะ จะรู้สึกสำนึกรักพ่อแม่ ก็ต่อเมื่อตัวเองมีลูกเป็นของตัวเองแล้ว
อืมม..แต่ถึงพี่ไม่มี พี่ก็ทำหน้าที่ลูกที่ดีอยู่ตลอดเวลาน้า..
เรื่องพัดลมอ่ะ พี่ไม่คิดหรอกว่า เพดานมันจะต่ำ แต่พี่ก็ไม่คิดหรอกว่า มือมิ้งค์จะยาวหรือตัวมิ้งค์จะสูงขนาดยื่นไปให้พัดลมฟันเอาได้ พี่ว่า มิ้งค์ต้องมีตัวช่วย(เสริมฐาน) อยู่ข้างล่าง เช่น เตียง .. ?
By
Anonymous, at 1/7/07 10:55 PM
เบบี้ : ก็ตอนนั้นมันลืมเลยไม่ได้เล่าอ่ะ (-/-)
พี่นา : นั่นสิ...ขนาดแค่พูดว่าป่าปาป๊ะ..ยังหลงซะขนาดนี้ ^^'
เจ๊ฉะ : เจ๊หมายถึง...เอ่อ...อย่างที่มิ้งค์คิดใช่ป่ะครับ...อิอิอิ
By
Minkyblue_eye, at 2/7/07 3:27 PM
Post a Comment
<< Home